Para comezar a petición de divorcio (saída natural) que a todo transo está disposta a enervar
ante calquera Tribunal competente xa que non quere e “non pode por mais tempo vir soportando o maltrato frecuente que na súa
casa recibe” por parte do seu marido, sogra e cuñada[2].
Esta decisión, sempre difícil, vese complicada polas datas da que estamos a falar (verán do 1868) e pola posición social da
demandante (muller de
salgadeiros con varios almacéns ou fábricas de salga en Marín, Bueu e Beluso).
Varias máis son as demandas de separación e divorcio e todas elas
precedidas de execrables vivencias por parte das mulleres que as presentan. Tal
é o caso tamén de Pilar X. X. que no novembro do 1885 acusa[3]
ao seu marido Antonio Z.Z. “por ser
público e notorio lle prodiga constantemente maltrato de obra e de palabra máis
cruel a ameaza con frecuencia de privarlle da vida…”. Describindo a continuación actos vandálicos
por parte do seu marido que de non mediar outras persoas poderían haber acabado
coa súa vida. Nos feitos denunciados expóñense ata máis de sete ocasións de
maltrato e de perigo para a súa vida na que había testemuñas que impediron o
fatal desenlace. E como non podía ser doutro xeito (xa que se da en case todos os casos) o marido di “que sempre a tratou con consideración e
cariño non habendo mediado máis diferenzas entre os dous que esas pasaxeiras e
insignificantes que ocorren en todos os matrimonios e que deron marxe ao adaxio
aquel ’que no hay casa mantenida que no
sea reñida’ Polo tanto o expoñente non pode recoñecer na súa muller dereito
algún para separarse del, posto que non existe motivo de ningunha clase para
caso tan extremo e lonxe, diso chame neste momento á súa muller ao orde para
que cese de promover actos desta natureza que teñen que redundar en prexuízo
dela e tamén dos fillos… ”.
Vaia elemento!
Vaia elemento!
E, como un exemplo máis das múltiples casuísticas, dicir que se da o caso[4]
de acusación ao seu marido por insultos e imputacións falsas de incesto.
Chegado o momento conciliatorio previo a
entaboar querela criminal para a solicitude de divorcio ámbalas dúas partes
recoñecen a súa culpa e provocacións. O que “ambas partes manifestan que se perdoan reciprocamente” facendo no
mesmo acto, en documento[5] extraxudicial, o reparto
equitativo dos seus bens[6].
Quero expresar a miña solidariedade con todas as mulleres que sofren
violencia de calquera tipo!
[1] Xa que dende xullo de 1981 o 25 de novembro fora
declarado día “Internacional contra a Violencia cara a muller” no 1º Encontro
Feminista de Latinoamérica e do Caribe celebrado en Bogotá (Colombia).
[2] Destas últimas, a parte do maltrato, “ata o extremo de escasearlle o alimento e
ter que mendigalo fora da casa”
[3] Antes de interpoñer demanda de divorcio
no Tribunal Eclesiástico da cidade de Santiago
[4] Como o ocorrido na parroquia de Cela nos
primeiros días do ano 1911.
[5] Facéndoo por duplicado e levando cada un
copia do mesmo.
[6] Tanto parafernais e outros
da muller como da Sociedade conxugal
Ningún comentario:
Publicar un comentario