 |
| Entrada á Praia de Agrelo-Bueu 1940 - Deputación Pontevedra |
A partires de 1837 instaláronse lazaretos ou zonas de corentena en lugares preto dos portos a onde arribaban os barcos que chegaban de distintas partes do mundo; exemplo disto os houbo, na nosa contorna, nas illas como Tambo ou San Simón. Tamén se instalaron sanatorios para enfermos contaxiosos como o da Lanzada.
Pois ben imos lembrar que en Bueu, a pequena escala, houbo un momento que as autoridades decidiron previr as consecuencias dunha posible epidemia de peste. Para o cal, igual que noutros momentos o control era nas vivendas ás que caleaban e desinfectaban a fondo cando o inquilinos enfermos morrían.
No 1899, ante o posible paso da fronteira portuguesa da peste bubónica decidiron, de ser preciso, tomar medidas... e así na Sesión plenaria do 21 de agosto de 1899 o concello acordou o lugar do illamento dos infectados:
“Seguidamente polo devandito Sr. Presidente deuse conta de acordo da Xunta local de Sanidade tomado na sesión de dez e oito do corrente respecto da instalación no punto de Agrelo dunha caseta ou barraca de madeira para o illamento de atacados se chegase a desenvolverse neste termo a peste Bubónica reinante en Portugal respecto dos procedentes das parroquias de Bueu e Cela, e outra no monte dá Cabritiña para os de Beluso”.
