Estamos en Santos e lembramos, cadaquén aos seus seres queridos
que se foron...
O outro día o mar cobrouse o que uns chaman “seu tributo”, o
que ven ser unha vida máis...
Falando destas cousas comentáballe a uns amigos algunhas desas mortes que
se leva o mar e que me deixaron pegada. E iso é o que me decidín compartir con
todos vos, polo menos unha desas historias.
A morte de 5 regateiras de Bueu (1 de abril de
1879):
Dende Marín saíron, nun bote de remos, dous
mariñeiros e 5 regateiras que volvían á súa casa logo de vender o peixe.
Chegados á illa do Santo un golpe de mar anegoulles o barco e lanzounos contra
un baixos que alí había. Caeron todos á auga. O patrón puido agarrarse ao bote.
Vistos dende terra por un home e dúas mulleres,
arriscando ás súas vidas, saíron estes noutro bote dende a praia do Santo para
rescatalos. Só puideron salvar ao patrón. Aos demais non os atoparon ata que ao
día seguinte apareceron 3 dos afogados na praia.
A noticia conmocionou a toda a xente dos pobos
da Ría pero a dor incrementouse ao darse a circunstancia de que o mariñeiro
afogado e unha das mulleres eran matrimonio que deixaban orfos a cinco fillos
pequenos.
Aclarar que de todas as mortes das que somos, ou non,
coñecedores deixan un baleiro. Séntense como se houbera un circuíto social
localizado que borra para sempre unha parte dese “disco duro” gravado de vivencias,
coñecementos e un longo etc. que nunca
máis recuperaremos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario