29/09/22

Lembrando o pasado... para non repetilo

O meu confidente, agora vai camiño dos 90 anos, está a falarme das actividades que realizaba nos seus tempos mozos. Sen pretendelo, mesturáronse anécdotas e vivencias co que se oía ou dicían caladamente. Algunhas coñecidas outras non tanto, pero sempre sorprendentes e de abraio impregnado coa dor.

Non fai falta explicación a estas expresións ou frases que cito coa maior precisión posible:

  •  Os da Banda do Río eran comunistas. Pasaban polo concello e levaban unha tunda. Ao pai de Adolfo G..., grazas a Cerviño non lla deron.
  •  Pedro da Ri... levaba unha pel de ovella por embaixo e cando lle pegaban ríase. Cando se deron conta déronlle unha malleira de verdade. Levárono nunha padiola.
  •  A muller de Co... dicía : “cada ‘rojo que mata mi marido, comemos un pollo”.
  •  Meu pai e o Méndez que andaban ao bou, cando ían ao mar ás dúas da mañá moitas veces escondíanse debaixo dunha gamela esperando a que marchara a Funeraria[1]  Os colgaban pola boca e tirábanos ao mar.

  • Unha vez, Narciso Barreiro “O Borralleiro”, fillo de Chuco, irmán da avoa de Berto, estando traballando ao ‘molinete’ colleu un cambo de homes...
  • Á avoa de Berto, cortáronlle o pelo...

Todo iso lembroulle a fame que pasara naqueles anos e para mitigala entre outras cousas:

  •  Comíamos lagarto arnao (arnal); cun anzol o pescabamos e lle sacabamos a tripa e pel. Logo o asabamos nunha fogueira como os indios.
  •  Íamos a unha veiga a coller espigas novas. Como a de Sra Antonia da Nogueira, que tiña o millo aínda novo, con leite. Sacabámoslle a espiga e comiámola e caía o leite pola goxa abaixo (púñaselle a cara de felicidade con só pensalo).
  • Na de Pimentel (Pazo Stº Cruz) .... collíamos amarotes (amorodos).


[1] Nome que coloquialmente lle puxeron ao barco onde trasladaban a xente asasinada para tiralos ao fondo do mar e facelos desaparecer.

2 comentarios:

Jose García Juncal dixo...

Gosto de ler a história oculta do pobo
Noraboa
Nota:Ogallá sexa o comezo da verdade non manipulada e nunca busque a seducción

Anónimo dixo...

Recordo perfectamente esos combates,, a q eu vivia na casa dos meus paias o lado e pra entrar de valde