Hío e
Aldán segregáronse para pasar a pertencer a Cangas o 2 de marzo de 1873 pero a
nivel xudicial en agosto do 1874 aínda seguía a pertencer ao concello de Bueu
por isto, e por que a empresa que traballaban os protagonistas desta entrada
tiña a súa sede en Bueu, é polo que o relato seguinte dilucídase no noso pobo.
Os feitos
que imos narrar ocorreron na praia de Menduíña fronte á salgadeira da familia
Bolíbar:
Estando
Francisco C. como patrón do arte ou xávega destinada á pesca da sardiña, da
sociedade de Bueu, Bolíbar e Hijos en ocasión que estaba ao fronte de corenta homes
que tiraban por unha arte de pescar, o día 23 de xullo de 1874, achegouse un
fomentador, solteiro, chamado D. Enrique M., tamén de Aldán, e na presenza dun
público numeroso, na praia de Menduíña, e sen motivo algún doulle de labazadas.
O
agredido considera o acto grave polo que se ve na obriga, ao seu pesar, a
demandar a un veciño seu con quen mantivo ata agora diverxencias grandes, aínda
que noutra ocasión xa se vira por aquel ofendido de palabra que perdoou sen rancor;
pero esta vez constituíu unha unha verdadeira afronta “para o que di polo seu carácter
de encargado de varios xornaleiros e representante dunha respectábel casa. Tivo
con todo a prudencia suficiente para evitar que houbese unha loita promovida
por todos os homes que estaban ás súas ordes cos que se puxesen de parte do
ofensor”. O único que lle pide
en acto de Conciliación é que “o inxúriante retráctese do feito executado e
publicamente lle dea a debida satisfacción cal foi e o merece a ofensa”.
Como pode
verse todo unha persoa exemplo do saber estar, da ponderación, do sentido da responsabilidade, da mesura na
palabra,... que non podía asinar por non saber...
A
resposta da parte demandada foi que “que nada ten obxectar; que sendo
improcedente este xuízo oponse a el e lle contestará no seu día [nunha
instancia superior]”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario