Aproveito para falarvos de que o ano 1937 eran tempos nos que as xentes en Bueu andaban ás ordes da
sirena da fábrica que a modo de chifre organizaba a vida de mulleres e homes
das parroquias de Bueu. Tamén foron tempos difíciles e lutuosos para moitas
familias. Todo ou case todo dependía dun fío, dun salvoconduto, dun permiso...
polo que para avisarse nas parroquias recorríase ás campás. Se había unha
morte, igual que agora, tocábase a defunto ou a gloria, segundo a idade deste;
a ‘arrebato’ se era para avisar dunha desgraza, catástrofe ou perigo... Pero ao
cura de Beluso, José Mª Blanco Clemente, ocorréuselle algo mellor que tocar a
campá: Botar foguetes!
 |
| Peregrinación a Santiago da parroquia de Beluso |
Así temos constancia que para facelo solicitou autorización
ao Comandante Militar de Bueu[1],
máxima autoridade neses momentos. Este concedeulle o permiso e comunicoullo ao
Alcalde-Delegado Civil de Bueu nos seguintes termos:
“Teño o gusto de comunicar a V. que autoricei
ao Sr. Cura Párroco de Beluso para que na madrugada do día 7 do actual poida facer
uso de dous ou tres foguetes (foguetes, non bombas) coa fin de avisar aos nenos
de aquela parroquia que asistiran á peregrinación, a Santiago de Compostela,
que teñen organizada; e outros dous ou tres foguetes ao seu regreso na tarde ou
noite do mesmo día, ao obxecto de que os respectivos pais pasen a recollelos. Deus
garde a V. moitos anos.
Bueu 5 de xullo de 1.937.
O Comandante Militar”
Asdo. Gonzalo Torrente
Ningún comentario:
Publicar un comentario