Curiosamente o mal tempo cebouse, en distintos momentos da historia dos últimos 150 anos, coa igrexa de Beluso e máis concretamente coas campás.
O primeiro desastre que
nos chega[1] ten como data o ano 1803
no que por mor da desfeita dunha tempestade (ciclón) tense que repoñer a vidreira da igrexa da capela maior.
Case que trinta anos
despois, no 1831, volve a haber danos na igrexa. Esta vez na campá maior.
Os veciños e cura ecónomo
de Beluso escriben ao arcebispado para solicitar axuda para refundir a campá
estragada.
Posteriormente o
Secretario da Cámara do Arcebispado de Santiago escribe ao cura párroco de Bueu
pedíndolle un informe dos danos e prioridade das necesidades da parroquia
veciña. Este lle resposta cunha carta na que confirma as necesidades da
parroquia de Beluso:
“S.
refundir unha Campá
En data
25 de maio próximo pasado informei a V. S. o que sigue =
En
contestación ao oficio de V.S. data 1os do que rexe, por o que de
Orde do E. el Arcebispo meu señor se me prevén, diga se é certo o que expresa o
cura ecónomo e veciños de Stª Mª de Beluso de haberse roto e posto inservible a
Campá Maior quedando soamente unha pequena que non se oe en toda a parroquia e
que ditos veciños pola escaseza dos tempos non teñen con que costear a
fundición doutra campá capaz: Debo manifestar ao V. S. que todo canto ditos veciños
representan é a pura verdade e que case todo, ou a maior parte a lo menos están
bastante miserables, sen ter quen lles socorra nas súas necesidades por non ter
cura párroco e estar vacante aquela parroquia fai moi cerca de catro anos.
Tamén é certo haber cobrado da Conta vacante os 3.433 rrs por as cales
razóns me parece ser xusta a súa pretensión; só sei de que a campá sexa do mesmo
peso que a que está inservible […] É verdade que o retablo do Altar Maior áchase
un pouco vello sen embargo de que me parece aínda subsiste decente por algún tempo;
ademais de que a metade da herdanza do defunto cura, despois de que de toda ela
se paguen os danos ao vindeiro, que deben ser poucos, deixouna para dita
Fábrica, e con seu impte (importe) sempre que fora necesario, se poida
reparar o referido retablo.
É Todo o
que podo informar….
19 de xuño
1831
Andrés
Pérez Lapido
Pasados pouco máis de 50 anos, concretamente
o 15 de decembro do ano 1886, un ciclón tira o campanario, teito e tribuna da
igrexa. Racha a campá, esta vez a menor, e dous confesionarios. Dana
parcialmente as paredes laterais e o arco toral (no presbiterio). A reparación
ascende a 2.741 pesetas (cantidade moi elevada para a época).
E o azar volveu a
asañarse coa parroquial de Beluso. Foi no 1926 cando un raio estragou a campá e
parte da fachada.
Ningún comentario:
Publicar un comentario