Padroado San Xosé – IV

Coma primeiro acordo do novo Padroado San Xosé foi que se encargaran os Proxectos técnicos da Capela-escola. Neste caso foi aos arquitectos Francisco Castro e Pedro Alonso. 

 Posteriormente o Padroado reúnense para estudar o proxecto presentado o 9-1-1948 e, na mesma sesión, o aproban e deciden remitirllo á Confraría de Pescadores para o seu estudo e ao Concello, para que este o faga seu e realice os trámites precisos.

Como xa mencionamos cunha finca que pertencía a Carmen de la Rúa Catani e foi doada[1] pola mesma para o uso exclusivo de Capela e escolas comezouse un Expediente para expropiación de terreos coñecidos por Chan de Barca ou Silveiras, do barrio da Praia, que contou con seis fincas, todas elas de labradío, cunha superficie de 1.407 m² polas que se pagaron 20 pesetas/m² cun aumento do 3% coma prezo de afección. O que dou un montante de 28.984,20 pesetas[2].

Na reunión do Padroado do día 2 de outubro de 1948, Gaspar Massó doaba, no nome da empresa Massó Hns,  65.000 pesetas[3] que puña desde ese momento a disposición do Padroado.

Ao ser conscientes de que aínda con eses cartos e coas previsíbeis novas aportación sería imposíbel facer frote ao total da obra é polo que autorízase a cesión do proxecto ao Instituto Social da Mariña[4]. Para todo o cal entraron en xogo todo o potencial de influenzas dos irmáns Gaspar e José Mª Massó. Obxecto que conseguiron o 3 de marzo de 1949.

Houbo dúas Sesións do Concello[5] para autorizar e confirmar datos no Rexistro da propiedade, exención de cargas para antigos propietarios, cesión das mesmas, etc.

Logo tamén houbo dúas relevantes Sesión da Permanente do Concello para poder ofertar aos organismos estatais os proxectos:

• A Permanente de 9 de marzo de 1949 para vela Actas polas que se interesa os pagos das parcelas expropiadas e autorizar se liberen inmediatamente as sumas correspondentes para facer o pago das mesmas e para o outorgamento das escritura.
• Na Permanente do 1 de xuño de 1949, cos terreos pagados[6], autorízase o outorgamento de escritura en favor do Instituto Social da Mariña, representado polo Axudante de Mariña de Bueu, Gonzalo Torrente Piñón.

“Interesa grandemente ao concello de Bueu, eminentemente pesqueiro con 2.000 mariñeiros, na súa maioría cabezas de familia, poder contar cunha barriada para os traballadores do mar, e cunha Capela-Escola que lle permita o cumprimento dos seus deberes relixiosos, atendendo á vez a ensinanza dos seus fillos xa que disponse de terreos próximos á praia para a barriada de que se trata, distante uns 500 metros dos da Capela-escola, contigua á estrada e con amplitude para deportes e campos de experimentación”.

Estes terreos foron cedidos oficialmente, cos destinados para o “Poboado de pescadores”, ao Instituto Social da Mariña (ISM)[7] o 18-7-1949.

Gaspar Massó segue (1951) na busca de conseguir cada vez máis adhesións e recursos para esta grande obra como cando pon ao Arcebispo Fernando[8] en situación do Padroado, obras, presupostos, entidades participantes, donantes,... e lle solicita as 57.700 pesetas máis os intereses acumulados, do mandato testamentario de Visitación Estrada Galup (viúva de Herrerín) depositadas no arcebispado, que segundo vontade da testadora debían aplicarse en escolas en Bueu. Ou como as insistentes peticións ao Instituto Nacional da Vivenda para que cumpran a promesa realizada polo seu máis alto rexedor, de 500.000 pesetas

A Confraría de Pescadores de Bueu pídelle, por esas datas, ao ISM que teña en conta as necesidades de Bueu e constrúa, polo menos, unha capela e unha escola de tres clases e tres vivendas para mestres. A partir deste momento o I. S. da Mariña comprométese á construción do grupo de escolas, pero recoñece que “organismos á súa vez superiores vétanlle a construción da Capela nas dimensións presentadas nos planos do proxecto, xa que consideran que as actuacións relixiosas do grupo escolar quedarían satisfeitas cunha capela máis modesta”.

Para o seguimento das obras e xestión das mesmas o Padroado constituíao nestas datas: Ángel Rama Lestón (cura de Bueu, como delegado do arcebispo[9]), Gaspar Massó García (pola empresa Massó Hnos e pola propietaria Carmen de la Rúa), Gonzalo Torrente Piñón (polo Instituto Social da Mariña), José Juncal Freire e José Cerqueiro Malvido (polo concello).

(Continuará)

---

[1] De 2.350 m² e valorada en 48.000 pesetas.

[2] Ao que houbo que engadirlle 6.396,40 pesetas dos Dereitos Reais do documento notarial (26-10-1949) e de 340,50 pesetas polo conxunto no Rexistro da propiedade.

[3] O dobre do que conseguirán pola venda da Fábrica de salga da Roiba (Beluso).

[4] Tamén habería que ter en conta as realizadas co Instituto Nacional da Vivenda pois no “paquete” incluíuse 50 vivendas para pescadores.

[5] Unha o 25-11-1948 e 30-12-1948.

[6] Coa excepción dunha parcela por “resistencia do interesado á cesión”.

[7] Ante o notario de Marín, Hipólito Hermida Oubiña. E dunha parcela que faltaba o 26 de xuño de 1951.

[8] Tamén acudiu a el para que influíra ante organismos estatais para conseguir axudas.

[9] O 4 de xuño de 1949 foi nomeado arcebispo de Santiago, Fernando Quiroga Palacios. No 1952 investido cardeal.